De plus in Werk+

Voor veel personen met een handicap betekent werken effectief meetellen in onze maatschappij. Daarom is ondersteuning op de arbeidsmarkt een prioriteit in de dienstverlening van de Brailleliga, en breiden we die nu ook uit met de nieuwe dienst ‘Werk+’. Diensthoofd Cien Jacobs licht toe.

Dag Cien, wat is Werk+?

Werk+ is een uitbreiding van de begeleiding van werkzoekenden, werkenden en langdurig zieken (die de Brailleliga vroeger aanbood via haar GOB, Gespecialiseerde opleidings-, begeleidings- en bemiddelingsdienst) met de oriëntatie van studenten bij hun studie- en loopbaankeuze en ondersteuning tijdens hun scholing. Ook personen die zich opnieuw moeten scholen vanwege een recent verworven, of ernstiger wordende visuele handicap, horen hierbij. Daarmee telt niet meer enkel het vinden van een job, maar zetten we in op een holistische benadering van de zoektocht naar werk, inclusief de stappen die je zet voor je op de arbeidsmarkt terechtkomt. Die vormen namelijk een belangrijk fundament om je eigen capaciteiten volledig te benutten en gelijke kansen te krijgen.

Hoe is dat idee ontstaan?

Sinds vorig jaar geniet ons GOB geen erkenning meer van de VDAB. Dat komt doordat de overheid resoluut de kaart trok van generieke ondersteuning. Dat gaat immers sneller en dus goedkoper. In plaats van personen met een visuele handicap te ondersteunen bij de zoektocht en het behoud van werk door gespecialiseerde begeleiders die beschikken over een diepgaande expertise, heeft men dus gekozen voor algemene ondersteuners met een brede expertise die een beperkte kennis hebben van verschillende types handicap. Die visie zorgt er misschien voor dat meer mensen sneller geholpen kunnen worden… maar dit komt onze doelgroep eigenlijk helemaal niet ten goede.

Door nu overdreven te focussen op kwantiteit (veel geholpen mensen) en te besparen op diepe expertise in de visuele handicap, zal dit op langere termijn juist duurder uitkomen.

Hoezo?

Stel nu eens dat iemand een goedbedoeld, maar verkeerd advies krijgt van een generieke jobcoach. Dan kunnen een algemene oplossing of gekozen hulpmiddelen tijdelijk soelaas bieden, maar op langere termijn niet voldoende of te weinig gepersonaliseerd blijken.

Opnieuw een hulpmiddel aankopen of de moed opgeven en op invaliditeit gaan, kost dan een pak meer aan de samenleving, dan dat die persoon meteen op de juiste manier geholpen werd met tips en advies om op een duurzame manier op de lange termijn aan de slag te kunnen blijven. Zo zou die nog een hele carrière lang kunnen werken en bijdragen aan de maatschappij…

Kijk, een visuele handicap kan zich nu eenmaal op heel verschillende manieren presenteren en elke persoon ervaart die ook anders. Voor algemene hulpverleners is het echter verleidelijk om een oplossing voor te stellen die al eens heeft gewerkt bij een andere slechtziende persoon. Maar dat copy-paste verhaal is allesbehalve een advies op maat, wat voor onze doelgroep absoluut het verschil zou kunnen maken. Voor de Brailleliga is het dus noodzakelijk, en eigenlijk de logica zelf, dat er terug een aanpak van diepe, gespecialiseerde expertise wordt gehanteerd.

Duidelijk. Waarom die uitbreiding naar oriëntatie?

We willen preventief werken en vermijden dat personen in de studiefase verkeerde keuzes maken net omwille van hun visuele handicap of door het ontbreken van het juiste advies. Al te vaak komen we bij jobcoaching mensen tegen die ons zeggen: “Als ik wist wat ik nu weet, dan had ik andere keuzes gemaakt”. Als ze bijvoorbeeld vroeger op de hoogte waren geweest van het bestaan van bepaalde hulpmiddelen, hadden ze wellicht wel hoger gemikt en een job gevonden die meer aanleunt bij hun capaciteiten. Terwijl velen nu neergehaald worden door een vaak onwetende omgeving: “Neen, je gaat dat niet kunnen, ga maar voor iets administratiefs”. Het omgekeerde gebeurt ook, dat mensen bijvoorbeeld studeren voor hun droomjob, maar dan blijkt die in realiteit eigenlijk niet haalbaar omwille van hun handicap… Jezelf oriënteren op de arbeidsmarkt kan op zich al heel pittig zijn, en een visuele handicap maakt het soms extra complex. Dan heb je een klankbord nodig, een kenniscentrum waar je terecht kan met adviesvragen en voor ondersteuning om je zo’n realistisch mogelijk beeld te scheppen over je mogelijkheden en limieten. Dat willen wij vormen voor zowel onervaren jongeren als ervaren mensen die de arbeidsmarkt al kennen.

Wat mogen studenten verwachten?

Waar de begeleiding van ondersteuningsteams in de scholen ophoudt, pikt Werk+ op met een aanbod op maat van de cliënt, zodat elke blinde of slechtziende persoon zich zo goed mogelijk kan voorbereiden op de arbeidsmarkt. Concreet geven we studie- en loopbaanadvies, bieden we waar nodig een screening aan en via studiecoaching zoeken we samen naar de gepaste ondersteuning voor bijlessen, hulpmiddelen, omzettingen, mobiliteit, sensibilisering en bemiddeling.

Wat is jullie doelgroep?

Ten tijde van het GOB waren we gebonden aan restricties. Nu willen we dit zo breed mogelijk opentrekken: personen met een visuele handicap die een job willen. Ook ouders kunnen bij ons terecht met de vraag wat hun kind kan gaan studeren. We kunnen ook ingaan op hulpvragen van ondersteuners, maar ons advies en hulpverlening staan altijd in het teken van de eindgebruiker. Voor personen met een visuele handicap die bij ons aankloppen, blijft deze dienstverlening gratis.

Ervaar je zelf een tekort in het aanbod van de overheid? Laat het ons weten.