Onze twee ambassadeurs

Net als vorig jaar nemen twee van onze cliënten de rol van ambassadeur voor onze jaarlijkse sensibiliseringscampagne op zich. Karen (rechts op de foto) krijg je te zien in de televisiespot en Monique (links) deelt ook haar verhaal met ons. Maak kennis met de gezichten achter onze campagne. 

Dag Monique en Karen, kunnen jullie zichzelf even voorstellen?

K: Ik ben 52, mama van 5. In het verleden werkte ik als inlezer en redacteur. Daarnaast bakte ik als ‘Koekjesfee’ veel kleurige taartjes, koekjes en cupcakes. In 2019 volgde ik een opleiding verpleegkunde en merkte ik dat ik plots veel dingen niet zag (bv. als iemand mij wenkte). Mijn dieptezicht liet het helemaal afweten. Ik ben diabeet en lijd aan een erfelijke zeldzame variant mody 3. Aan beide ogen ontwikkelde zich toen netvliesloslating en ik onderging meerdere operaties. Mijn restvisus is nu 5 % met terugkerend vocht achter het netvlies. Dat uit zich in wazig zicht, verstoord dieptezicht, geen detailzicht en een sterk verkleind perifeer zicht.

M: Ik ben 63, mama van 3 en oma van 5. Ik ben slechtziend sinds mijn 7e. Op mijn 11e ontdekte de oogarts dat ik aangeboren maculadegeneratie had. Alle andere artsen zeiden dat ik het verzon. We waren thuis met 9 kinderen. Mijn ouders waren boeren, maar ze gingen langs alle dokters om uit te zoeken wat er mis met me was. Omdat ze me geloofden. Als kind betekent dat veel. Ik heb heel mijn basisonderwijs in het traditionele systeem gedaan. Het was moeilijk, maar ik ben geslaagd en dat maakte me sterker.

Hoe ziet jullie sociale leven eruit?

K: Mijn sociale leven is veranderd. Ik werk niet meer en doe nu zelf meer dingen, dat vind ik wel prettig. Zo ben ik beginnen tekenen en schilderen. Na een mindere ervaring door problemen met het licht in de academie, teken ik thuis en geef ik mijn ogen de nodige rust. 
Ik sport ook, zo wandel ik 3 km met mijn witte stok naar het zwembad, ik zwem daar een tijdje en wandel terug. Dat is heel goed voor mijn mentaal welzijn. Ik kies altijd rustige momenten. Mijn andere sociale activiteiten doe ik voornamelijk met mijn vriend.

M: Ik zeg graag dat ik een rustig leven leid, want dat is altijd mijn grootste wens: een leven hebben zoals iedereen. Toen mijn kinderen uit huis gingen, begon ik met keramiek. Ik perfectioneer mijn vaardigheden bij Arts et Métiers, ik heb thuis een oven, ik doe workshops, dat gaat heel goed. Ik lees graag en ontleen veel luisterboeken. Ik doe vrijwilligerswerk op een school waar ik workshops ‘kralen’ geef. Tot slot gaan mijn man en ik elke herfst olijven plukken in Zuid-Frankrijk. Een speciale tijd van het jaar: een geweldig gevoel van welzijn, terwijl ik mensen leer kennen die ik ergens anders nooit zou hebben ontmoet.

Wat betekent deze rol van ambassadeur voor jullie?

K: Dat is fantastisch! Ik vind het belangrijk voor blinde en slechtziende personen om de wereld met een positieve blik te benaderen: kijk naar de mogelijkheden, er kan zoveel. Proberen te aanvaarden en verdergaan. Ik heb veel steun gehad aan de Brailleliga. Daarnaast is er ook nood aan sociale educatie. Hoe ga je om met een blinde of slechtziende persoon? Het is soms wel grappig dat mensen denken dat je ook niet hoort en ook je verstand verloren bent.

M: Ik ben erg blij dat ik deze kans krijg. Want als persoon met een visuele handicap sta je elke dag voor uitdagingen. Je moet de hele tijd vechten om net als iedereen te zijn. Vroeger ging ik naar de bank om overschrijvingen te doen, maar nu met de digitalisering kan ik dat niet meer. Dat is zeer jammer. Ze zeggen dat we ons moeten integreren, maar er blijven steeds nieuwe obstakels bijkomen. Dat wil ik graag veranderen.